home    about us     artists    unique items     links    contact us

   current exhibition   next exhibition   previous exhibition  online exhibition

Ο Μίκης Νικοδήμου γεννήθηκε στην Περιστερωνοπηγή το 1941. Πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην Παιδαγωγική Ακαδημία (1959-61) από τον ζωγράφο Αντρέα Χρυσοχό. Το 1961-63 υπηρέτησε ως δάσκαλος στη Λάρνακα - στην Αστική σχολή Καλογερά. Παράλληλα συνέχισε να ζωγραφίζει στη Λευκωσία, όπου ζούσε πάντα, και να συχνάζει στην Γκαλερύ Απόφαση - το εργαστήρι του Χριστοφόρου Σάββα- από τον οποίο και επηρεάστηκε. Το 1963, πριν φύγει από την Κύπρο για σπουδές στη Γαλλία με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης, ο Σάββα έγραψε για τη νέα του εργασία: «Εκτιμώ τις ειλικρινείς του αναζητήσεις μέσα στο σύγχρονο ρεύμα οι οποίες χαρακτηρίζονται από ισορροπημένη σύνθεση, χρωματικήν αρετή και ποιότητα, και έντονον δυναμισμό».

Πρόσφατα, ο Α. Χρυσοχός- σαν καθηγητής του- έγραψε για το καλλιτεχνικό του ξεκίνημα στην Κύπρο: «Θυμούμαι πολύ καθαρά τον ενθουσιασμό του για τη ζωγραφική. Επιδόθηκε τότε με πολύ ζήλο στην εκμάθηση της καλλιτεχνικής γλώσσας. Μέσα από τις επαφές του με Κυπρίους ζωγράφους της εποχής εκείνης, ιδίως με το Χριστόφορο Σάββα, επεξέτεινε τα όρια του με γοργό ρυθμό».

Στο Παρίσι (1963-64) σπούδασε ζωγραφική στην Ecole des Beaux-Arts, με τον Maurice Brianchon, αναγνωρισμένο ζωγράφο της Ecole de Paris. Το 1964-65 σπούδασε στο Bournemouth & Poole College of Art της Αγγλίας. Το 1965 μετανάστευσε στην Αμερική και το 1967, όταν προσλήφθηκε στα δημόσια σχολεία του Long Island της Νέας Υόρκης, άρχισε μεταπτυχιακές σπουδές. Φοίτησε στο Hofstra University όπου σπούδασε ιστορία τέχνης και ζωγραφική με τους Stanley Twardowicz και Ted Kurahara, μοντέρνους ζωγράφους της Νέας Υόρκης. Τέλειωσε το 1971 με τον τίτλο M.A. in Humanities. Το 1981-86 φοίτησε στο C.W. Post College, Long Island University, και πήρε τον τίτλο M.S. in Education. Το 1996-97 έκανε ατομική μελέτη του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Stony Brook University, με μέντορά του τον Mel Pekarsky, γνωστό ζωγράφο του Long Island.

Από εκθέσεις των έργων του σε γκαλερύ κα μουσεία της περιοχής, ο τεχνοκρίτης Malcolm Preston έγραψε στο Newsday (1970): «Ο Μίκης Νικοδήμου εργάζεται με την πιο συνηθισμένη τώρα νοοτροπία του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Τα έργα του θυμίζουν την ομάδα Blue Rider και τους Γερμανούς εξπρεσιονιστές της αρχής του 20^ου αιώνα. Στο χρώμα, στο χειρισμό της μπογιάς, στους υπαινιγμούς μορφών και στο στακάτο των ρυθμών και κινήσεων η εργασία του θυμίζει την πρώτη περίοδο του Kandisky και του Jawlensky. Αλλά ο Νικοδήμου δημιουργεί απόν το εσωτερικό του κόσμο. Το σημείο της εκκίνησής του μπορεί να είναι το πραγματικό τοπίο, ή ακόμα και ο μύθος, αλλά το αποτέλεσμα είναι Νικοδήμου.. Χρησιμοποιεί μια αγνή, λαμπερή παλέτα, δυναμικά κινούμενες συνθέσεις και μια ποικιλία υφών και επιφανειών. Η εργασία του έχει μια αγωνιώδη ιδιότητα…[και] μια ελευθερία που αναζωογονεί..»

Και το 1971 πρόσθεσε: «Τώρα φαίνεται πιο ελεύθερος, ακόμα και πιο λυρικός… Έχει όμως ακόμα το ζεστό του χρώμα και την αίσθηση της κίνησης και του ρυθμού… Υπάρχει μια ζωηρή ζωντανή άποψη σ’ αυτούς τους πίνακες… Σε στυλ, αυτοί οι πρόσφατοι πίνακες θυμίζουν μερικά από τα έργα του John Marin από το τέλος του 40 και τις αρχές του 50… Αυτά τα έργα δεν είναι αποτέλεσμα του πνεύματος. Μάλλον, πηγάζουν από υποκειμενικές αντιδράσεις προς τον κόσμο περιέχουν ένα αφηρημένο σύνολο των αισθημάτων του καλλιτέχνη… [Η σειρά του] Αισθηματικός Λυρισμός.. είναι ένα βήμα μπροστά γι’ αυτόν»

Το 1999, η εφημερίδα The Long Island News and the Owl έγραψε: «Με την πρώτη ματιά, τα έργα του Μίκη Νικοδήμου φαίνονται τελείως αφηρημένα αλλά μετά από προσεκτική μελέτη, πολλά απ’ αυτά, όπως η Αρπαγή της Κύπριδας ή τα Συναθροισμένα Πνεύματα αποκαλύπτουν ευαίσθητα χρωματισμένες, χαριτωμένες (και παρόμοια αιθέριες) μορφές που αναδύονται μέσα από αισθησιακές, θαμπόχλωμες λουρίδες χρώματος».

Ο Α. Χρυσοχός - σαν τεχνοκρίτης- έγραψε επίσης και για την καλλιτεχνική εξέλιξη του μαθητή του: «Όταν εγκαταστάθηκε εκεί γνώρισε από κοντά τη σχολή της Ν. Υόρκης. Τότε ακριβώς οι Αμερικανοί ζωγράφοι κατόρθωσαν να αποβάλουν τις Ευρωπαϊκές επιδράσεις και ανάλαβαν τη δάδα της παγκόσμιας πρωτοπορίας με τα πειράματα και τα επιτεύγματα των Pollock, de Kooning, Jasper Johns κ.ά. Μέσα στο κλίμα της δεκαετίας του 60 ο Μίκης Νικοδήμου βρήκε τη δική του καλλιτεχνική φωνή. Απελευθέρωσε το χρώμα από τα δεσμά όχι μόνο του αναπαραστατικού ρόλου αλλά και από την περίφραξη της φόρμας. Στα πλαίσια αυτής της ελευθερίας εκφράζεται με άκρατο λυρισμό. Προσθέτει επιπλέον τη μεσογειακή του καταβολή με την επιλογή φωτεινών, χαρούμενων χρωμάτων και μια κάποια επιβολή ελληνικού μέτρου..»

Από το 1999 αφυπηρέτησε και ασχολείται μόνο με τη ζωγραφική και το σχεδιασμό κήπων.  

ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ 

«Από τη νέα εργασία [του Μίκη Νικοδήμου] εκτιμώ τις ειλικρινείς του αναζητήσεις μέσα στο σύγχρονο ρεύμα οι οποίες  χαρακτηρίζονται από ισορροπημένη σύνθεση, χρωματικήν αρετή και ποιότητα, και έντονον δυναμισμό.» 

- Χριστόφορος Σάββα, 1963

   «Πρωτογνώρισα το Μίκη Νικοδήμου όταν φοιτούσε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Λευκωσίας. Θυμούμαι πολύ καθαρά τον ενθουσιασμό του για τη ζωγραφική. Επιδόθηκε τότε με πολύ ζήλο στην εκμάθηση της καλλιτεχνικής γλώσσας. Μέσα από τις επαφές του με Kυπρίους ζωγράφους της εποχής εκείνης, ιδίως με το Χριστόφορο Σάββα, επεξέτεινε τα όρια του με γοργό ρυθμό. Πραγματοποίησε τότε την πρώτη ατομική του έκθεση.    Το όνειρό του να σπουδάσει τη ζωγραφική άρχισε να πραγματοποιείται με μια υποτροφία στο Παρίσι, με προσπάθειες να συνεχίσει την καλλιτεχνική του μόρφωση στην Αγγλία και τέλος με τη μετανάστευσή του στην Αμερική.    Όταν εγκαταστάθηκε εκεί γνώρισε από κοντά τη σχολή της Ν. Υόρκης. Τότε ακριβώς οι Αμερικανοί ζωγράφοι κατόρθωσαν να αποβάλουν τις Ευρωπαϊκές επιδράσεις και ανάλαβαν τη δάδα της παγκόσμιας πρωτοπορίας με τα πειράματα και τα επιτεύγματα των Pollock, de Kooning, Jasper Johns κ.α.   Μέσα στο κλίμα της δεκαετίας του 60 ο Μίκης Νικοδήμου βρήκε τη δική του καλλιτεχνική φωνή. Απελευθέρωσε το χρώμα από τα δεσμά όχι μόνο του αναπαραστατικού ρόλου αλλά και από την περίφραξη της φόρμας. Στα πλαίσια αυτής της ελευθερίας εκφράζεται με άκρατο λυρισμό. Προσθέτει επιπλέον τη μεσογειακή του καταβολή με την επιλογή φωτεινών, χαρούμενων χρωμάτων και μια κάποια επιβολή ελληνικού μέτρου.»    

- Aντρέας Χρυσοχός, 2003

ΕΚΘΕΣΕΙΣ Ατομικές  -  EXHIBITIONS - One-Man

 • Παιδαγωγική Ακαδημία, Λευκωσία - Pedagogical Academy, Nicosia (1961) • Λήδρα Πάλας, Λευκωσία - Ledra Palace, Nicosia (1963) • Baiter Gallery, Huntington, NY: Mikis Nicodemou: Emotional Lyricism  (1971) • Γκαλερύ Ζυγός, Λευκωσία: Αναδρομική - Gallery Zygos, Nicosia: Retrospective (1980) • Γκαλερύ Κυπριακή Γωνιά, Λάρνακα: Επιστροφή - Gallery Kypriaki Gonia, Larnaca: Return (2003)

Με Άλλους • With Others

• Δημοτική Πινακοθήκη Αμμοχώστου - Famagusta Municipal Gallery (1961) • Φεστιβάλ Πλατρών - Platres Festival (1961) • Δάσκαλοι-Ζωγράφοι, Ελένειον, Λευκωσία - Teachers-Painters, Elenion, Nicosia (1962) • Κύπριοι Ζωγράφοι, Αθήνα - Cypriot Painters, Athens (1962)  • Γκαλερύ Απόφασις, Λευκωσία - Gallery Apophasis, Νicosia (1963)

• Exposition des Peintres… Boursiers Etrangers du Gouvernement Francais, Paris (1964) • Freeport, NY (1969) • Emily Lowe Gallery, Hempstead, NY (1969, 1971) • Greenwich Village, New York City, NY (1969) • Baiter Gallery, Huntington, NY: Refuses (1969); Nicodemou & Cuffaro (1970); Spring Show (1972) • The Grace Gallery, New York City, NY: Contemporary Art (1970) • HTAL-Huntington, NY: (1970, 1974) • Tenth Biennale of Countries of the Mediterranean, Alexandria, Egypt (1974) • Heckscher Museum, Huntington, NY (1975) • Η Δεκαετία 1950-1960, Πύλη Αμμοχώστου, Λευκωσία • The Decade 1950-1960, Famagusta Gate, Nicosia  (1984) • Islip Art Museum, East Islip, NY: Still Life (1996); The Altered Image (1997); Eden Revisited (2000);Under the Influence… (2001); Noah’s Ark (2003) • The Stage Gallery, Merrick, NY: Two Painters, Two Visions: Nicodemou & Carioscia (1999)  

ΣΥΛΛΟΓΕΣ – COLLECTIONS

Ζ. Δ. Πιερίδης, Παιδαγωγική Ακαδημία, Τμήμα Πολιτιστικής Αναπτύξεως, Υπουργείον Παιδείας, Κρατική Πινακοθήκη, Ελληνική Πρεσβεία και σε πολυάριθμες ιδιωτικές συλλογές στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

   Στα πρώτα μου βήματα άρχισα με τη ρεαλιστική αναπαράσταση της παλιάς σχολής αλλά πήδηξα γρήγορα στη μοντέρνα τέχνη. Σαν φοιτητής στο εξωτερικό, από το Παρίσι μέχρι την Αμερική, προσπάθησα να μάθω τα βασικά και να απορροφήσω τις γνώσεις για την παγκόσμια τέχνη που είχα την ευκαιρία να πάρω από μια χώρα σε άλλη. Αλλά  όταν ξανάρχισα να ζωγραφίζω ελεύθερα στην Αμερική, βρέθηκα μακριά από τον δρόμο όπου σταμάτησα πριν από έξι χρόνια όταν έφυγα από την Κύπρο. Γι’ αυτό έπρεπε να βρώ ένα τρόπο για να ενώσω το παλιό με το καινούριο και να συνεχίσω από εκεί που έμεινα.

  Ήταν τότε και στην Αμερική, όπως στην Κύπρο, ανήσυχα και ταραγμένα χρόνια και η ψυχή μου από μακριά ξεχείλιζε από νοσταλγία και πόνο για την τραγική της μοίρα.   Αναζητούσα μια νέα ελευθερία έκφρασης για να περιγράψω τον εσωτερικό μου κόσμο. Τέτοια ελευθερία είχε για βάση ο αφηρημένος εξπρεσσιονισμός, που επικρατούσε τότε στη Νέα Υόρκη. Σαν σχολή, αντανακλούσε σωστά το ελεύθερο πνεύμα της Αμερικής με ένα νέο δυναμισμό και ξεσκλάβωσε τελικά την αμερικανική ζωγραφική από παλαιούς περιορισμούς. Για μένα, ήταν ακριβώς το κανάλι που γύρευα να με οδηγήσει στον απέραντο ωκεανό της τέχνης με μια νέα ζωντανή και προσωπική έκφραση.

   Τα πρώτα μου έργα ήταν σαν σιωπηλές εκφράσεις μιας συγκινημένης ψυχής. Θέμα και περιεχόμενο ήταν τα αόρατα μου αισθήματα μεταμορφωμένα σε ορατές, αφηρημένες συνθέσεις. Τραγούδια δηλαδή, γραμμένα με χρώμα στην άσπρη σελίδα του κανβά - κάποτε λυρικά και κάποτε ελεγειακά - πρώτα για τον δικό μου κόσμο και ύστερα, πιο γενικά, για τη χαρά και τον πόνο του ανθρώπου, τα αισθήματα και τα πάθη του.

  Στη συνέχεια, άλλα δημιουργικά ερεθίσματα ήλθαν από αντιδράσεις στο αμερικανικό περιβάλλον - φυσικό και ανθρώπινο - ακόμα και το απέραντο σύμπαν που το διάσχιζαν τότε με υπεράνθρωπη τόλμη και πρωτοφανή τεχνολογία οι αστροναύτες. Είχα επίσης σαν αστείρευτες πηγές εμπνεύσεως τη μυθολογία και ένα αδιάσπαστο δεσμό με την Κύπρο.

  Από τότε, ο αφηρημένος εξπρεσσιονισμός έγινε η δική μου καλλιτεχνική γλώσσα γιατί ταιριάζει με τή φύση μου. Μου επιτρέπει επίσης να εκφραστώ αυθόρμητα γιατί η τέχνη μου δεν είναι εγκεφαλική. Για μένα, και το τυχαίο αποτέλεσμα προσθέτει μια ιδιόρρυθμη φυσικότητα στο έργο γιατί αφήνει το γνήσιο αίσθημα να τρέξει οργανικά, με ρευστότητα και λυρισμό. Σίγουρα σαν γλώσσα εξελίσσεται συνεχώς. Δεν ξέρω τώρα πού θα με πάρει γιατί η τέχνη είναι μια συνεχής πορεία με ακαθόριστα όρια και άγνωστο μέλλον.  

Mikis Nicodemou

Mikis Nicodemou was born in 1941 in Peristeronopigi. He took his first painting lessons at the Pedagogical Academy (1959-61) from the painter Andreas Chrysochos. In 1961-1963 he served as a teacher in Larnaca – at Astiki Sholi Kalogera. At the same time he continued to paint in Nicosia, where he always lived, and to frequent Gallery Apophasis - the studio of Christoforos Savva - from whom he was also influenced. In 1963, before he left Cyprus to study in France on a French government scholarship, Savva wrote about his new work: “I appreciate his sincere searches within the contemporary current which are characterized by balanced composition, chromatic virtue and quality, and a strong dynamism.”

  Recently, A. Chrysochos – as his teacher – wrote about his artistic start in Cyprus: “I remember very clearly his enthusiasm for painting. At that time he worked with devotion and great zeal to learn the artistic language. Through his contacts with Cypriot painters of that time, especially with Christoforos Savva, he expanded his scope at a quick pace.”

  In Paris (1963-64) he studied painting at the Ecole des Beaux-Arts, with Maurice Brianchon, a recognized painter of the Εcole de Paris. In 1964-65 he studied in England, at the Bournemouth & Poole College of Art. In 1965 he emigrated to America and in 1967, when he was employed in the public schools of Long Island, New York, he started graduate studies. He attended Hofstra University, where he studied history of art and painting with Stanley Twardowitz and Ted Kurahara, modern painters of New York. He finished in 1971 with the title M.A. in Humanities. In 1981-86 he attended C.W. Post College, Long Island University, and received the title M.S. in Education. In 1996-1997 he completed an independent study of abstract expressionism and free studies in painting at Stony Brook University, with Mel Pekarsky, a known painter of Long Island, as his mentor.

  From exhibitions of his works in galleries and museums of the area, the art critic Malcolm Preston wrote in Newsday (1970): “Mikis Nicodemou works in the now more traditional abstract expressionistic manner. His canvases recall the Blue Rider group and early 20 Century German expressionists. In color, in paint handling, in suggestions of forms and in the staccato rhythms and movements his work is reminiscent of early Kandisky and Jawlensky. But… Nicodemou creates from within. His point of departure may be the real landscape, or even myth, but what results is Nicodemou… He uses a pure, bright palette, dynamically moving compositions and a variety of textures and surfaces. His work has an anguished quality… [and] a refreshing freedom about it.”

  And in 1971 he added: “[He] now seems freer, even more lyrical than before… Still present is the warm color and sense of movement and rhythm…There is a sprightly living aspect to these canvases… In style, these recent paintings recall some of John Marin’s pictures of the late `40s and early `50s… These canvases are not products of the intellect. Rather, they stem from subjective responses to the world; they contain an abstract summation of the artist’s emotions… Mikis Nicodemou’s [series] Emotional Lyricism is a step forward for him.”

  In 1999, the newspaper The Long Island News and the Owl wrote: “At first sight, Mikis Nicodemou’s paintings appear totally abstract, but on closer perusal, many of them, like The Abduction of Cypris or Gathering Spirits reveal subtly colored, graceful (and likewise ethereal) figures emerging from sensuous, milky-pale swaths of paint.”

  A. Chrysochos – as an art critic – also wrote about the artistic development of his student: “When he settled there he discovered from up close the school of New York. Just then the American painters managed to shed the European influences and took over the torch of the avant-garde of world art with the experiments and achievements of Pollock, de Kooning, Jasper Johns et al. In the climate of the decade of 60, Mikis Nicodemou found his own artistic voice. He set color free not only from the bonds of the representational role but also from the enclosure of form. In the context of this freedom he expresses himself with pure lyricism. Moreover he adds his Mediterranean background with a choice of luminous, joyful colors and a certain dominance of Greek measure.”  

Since 1999 he retired and he is only occupied with painting and garden design.

COMMENTS FROM OTHER ARTISTS

“From the new work [of Mikis Nicodemou] I appreciate his sincere searches within the contemporary current which are characterized by balanced composition, chromatic virtue and quality, and a strong dynamism.” 

- Christoforos Savva, 1963

   “I first met Mikis Nicodemou when he was a student at the Pedagogical Academy in Nicosia. I remember very clearly his enthusiasm for painting. At that time he worked with devotion and great zeal to learn the artistic language. Through his contacts with Cypriot painters of that time, especially with Christoforos Savva, he expanded his scope at a quick pace. He accomplished then his first one-man show.   His dream to study painting started to be realized with a scholarship in Paris, with efforts to continue his artistic education in England and finally with his emigration to America.   When he settled there he discovered from up close the school of New York. Just then the American painters managed to shed the European influences and took over the torch of the avant-garde of world art with the experiments and achievements of Pollock, de Kooning, Jasper Johns et al.   In the climate of the decade of 60, Mikis Nicodemou found his own artistic voice. He set color free not only from the bonds of the representational role but also from the enclosure of form. In the context of this freedom he expresses himself with pure lyricism. Moreover he adds his Mediterranean background with a choice of luminous, joyful colors and a certain dominance of Greek measure.” 

  - Andreas Chrysochos, 2003

 PHILOSOPHY

  In my first steps I started with the realistic representation of the old school but I quickly leaped into modern art. As a student abroad, from Paris to America, I tried to learn the basics and to absorb the knowledge about world art which I had the opportunity to gain from country to country. However, when I started to paint freely again in America, I found myself far away from the road where I had stopped six years earlier when I left Cyprus. For this reason I had to find a way to tie the old with the new and continue from where I had left.

   Then, it was also a time of uneasy and troubled years in America, as it was in Cyprus, and my soul from afar was overflowing from nostalgia and pain for its tragic fate. I was searching for a new freedom of expression to describe my inner world. Abstract expressionism, which was dominant in New York at that time, had such a freedom as its foundation. As a school, it reflected correctly the free spirit of America with a new dynamism and it finally set American painting free from old restrictions. For me, it was exactly the channel I was looking for to guide me into the vast ocean of art with a new lively and personal expression.  

  My first works were like silent expressions of a soul moved by emotions. As topic and content were my invisible feelings transfigured into visible, abstract compositions. Songs, in other words, composed with color on the white page of the canvas – sometimes lyrical and sometimes elegiac – first about my own world and later, more general, about the joy and pain of man, his feelings and his passions.

  Afterwards, other creative stimuli came from responses to the American environment – physical and human – even from the vast universe which at the time was being traversed by astronauts with superhuman courage and unprecedented technology. I also had mythology and an unbroken bond with Cyprus as inexhaustible springs of inspiration.

  Since then, abstract expressionism became my own artistic language because it suits my nature. It also allows me to express myself spontaneously because my art is not cerebral. For me, even the accidental result adds a singular physicality to the work because it lets the genuine feeling run organically, with fluidity and lyricism. Surely as a language it evolves constantly. I do not know now where it will take me because art is a continuous process with undetermined boundaries and an unknown future.

  If art is a process, then each painting is born in a process. However a painting starts, from the conscious or the subconscious, the painter’s real creation takes place at the execution stage. Here it is always required to balance the inwardness of the “inspiration” with esthetic principles and also the physical qualities of the material. Thus in this stage the painter becomes an art critic of his own work because nothing is finished before it goes through a close, visual examination under his eyes – after each brushstroke or after many hours of work. In this stage he also puts his personal stamp which is determined by his originality and esthetic values. The stamp also shows how he applies rules and standards or how he ignores them if he is courageous. At some point, this process and the painting are finished – sometimes easily and sometimes painfully. It also happens that nothing is finished. But in the end, in modern art it must be more important what the viewer gets out of a painting, not what is in it. For this reason I believe that the viewer as a co-creator completes an abstract painting with his own sensitivity each time he views it. 

© Gallery Kypriaki Gonia