Μιχαλάκης ο Αργυροχόος, Λεύκαρα.

Ο Μιχαλάκης Χρίστου γεννήθηκε στα Λεύκαρα και περίπου δώδεκα χρονών ξεκίνησε να μαθαίνει την τέχνη του από τον Νίκο Καλοπέδης και σηνέχειζε να βοηθά την οικογένεια του ως αγρότης. Δούλευε με τον μάστρο του επαγγελματικά από το 1962 μέχρι το 1974. Μετά πήρε ένα δικό του μαχαζί στην οδό Γρηγόρης Αυξεντίου στα Λεύκαρα. Τον μισό χώρο το δούλευε ως καφενείο που εξυπηρετούσε τους πρόσφυγες και το υπόλοιπο έγινε το εργαστήρι του που διλά διλά αγόραζε τα εργαλεία και τα μηχανήματα του. Εργάζετε εκεί μέχρι σήμερα.

 

Μαρίνα η Δαντελοποιός, Λεύκαρα.

Η Μαρίνα Ραουνά γεννήθηκε στα Λεύκαρα και έμαθε την τέχνη από την μητέρα της και από τις γειτόνισσες. Όταν ήταν πολύ μικρή, της έδιναν μικρά κομμάτια λινό για να δημιουργεί. Από 15 χρονών ξεκίνησε να δουλεύει επαγγελματικά. Από το 1980, εργάζεται μέχρι σήμερα στο μαγαζί της, που βρίσκεται στο κέντρο τον Λευκάρων.

 

Βάσος ο Καρεκλάς, Λάρνακα.

Ο Βάσος Πόλιας γεννήθηκε στη κατεχόμενη Αχερίτου και 13 χρονών έμαθε ξυλουργεία από τον γαμπρό του. Το 1972 άνοιξε το δικό του ξυλουργείο στην Αχερίτου μέχρι το 1974. Πολέμησε στη μάχη της ΕΛΔΗΚ στο Κολοκασίδη της Λευκωσίας και μετά τον πόλεμο, συνέχησε το επάγγελμα του στη Λάρνακα και το 1977 άνοιξε ξανά το δικό του ξυλουργείο στη λαϊκή γειτονιά της Λάρνακας, εκεί που εργάζεται μέχρι σήμερα. Ζει με την οικογένεια του στην Ορμήδεια.

 

Παντελής ο Πελεκάνος, Λάρνακα.

Ο Παντελής Σοφοκλέους το 1958 εργάστηκε στο Σάββα Σαββίδη. Όταν αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Σαββίδης ξεκίνησε το εμπόριο ξυλείας, πήγε υπάλληλος για λίγο καιρό στον Ιωακείμ Θεοχάρους. Με την βοήθεια του Σαββίδη, άνοιξε δικό του εργαστήρι στην οδό Αγίου Λαζάρου, εκεί εργάζεται μέχρι σήμερα.

 

Ευτύχιος ο Ταπετσάρης, Λάρνακα.

Ο Ευτύχιος Σωτηρίου γεννήθηκε στη Δερύνεια και στα 13 χρόνια ξεκίνησε να μαθαίνει το επάγγελμα του. Εργάστηκε στην Αμμόχωστο ως υπάλληλος του αδελφού του, ο Μόδεστος. Μετά το 1974, συνέχισαν ως συνεργάτες, εκεί που ο Μόδεστος είχε την βάση του στη Δερύνεια και ο Ευτύχιος στη λαϊκή γειτονιά της Λάρνακα, με επτά υπάλληλους. Συνεχίζει να εργάζεται εκεί ως σήμερα.

 

Ειρήνη η Υφάντρια, Φύτη.

Η Ειρήνη Διομήδους γεννήθηκε στο χωριό, Φύτη, επαρχία Πάφου, το 1940 και εκεί μεγάλωσε. Ξεκίνησε να μαθαίνει την τέχνη του φυθκιώτικου υφαντού απο δέκα χρονών από την μητέρα της, Φλουρέντζου Στεφάνου, στη Βούφα-Αργαλιό, που το δουλεύει μέχρι σήμερα στη Φύτη. Λέει ότι το να υφαίνει συνεχίζει να της δίνει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Το εργαστήρι και Μουσείο Υφαντών, που χειρίζεται από την Ειρήνη μαζί με την κόρη της, Διαμάντο, βρίσκεται στη πλατεία του χωριού.

 

Διαμάντω η Υφάντρια, Φύτη.

“Έχω μάθει αυτή την τέχνη του φυθκιωτκου υφαντου από την μητέρα όπου και την ευχαριστώ πάρα πολύ. Έχω αρχίσει πριν από περίπου 10 χρόνια να μαθαίνω αυτή την τέχνη του φυθκιωτκου υφαντου που ειναι η παράδοση του χωριού μας. Και από τότε το κάνω κάθε μέρα με πολύ χαρά. Η μητέρα μου κάθε μέρα με μαθαίνει και κάτι καινούργιο στο αργαλειό όπου και την ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα συνεχίσω αυτή την παράδοση του χωριού μας μέχρι οσοντου μπορώ και θα προσπαθήσω να την διδάξω και στην δική μου κόρη .Και σε όποιες άλλες νέες κοπέλες τους ενδιαφερει ο αργαλειός. Εγώ γεννήθηκα στο χωριό Φυτη 23 Σεπτεμβρίου το 1968”. Διαμάντω Διομήδους

 

Μάικος ο Επισκευαστής Επίπλων, Λάρνακα.

Ο Μάικος Συμεού γεννήθηκε στη Δρομολαξιά. Έμαθε την τέχνη της αναπαλαίωσης επίπλων, δουλεύοντας με χαλκό, κασσίτερο και άλλα υλικά, παρατηρώντας τους τεχνίτες στο Ιράκ, κατά την παραμονή του εκεί από το 1980 έως το 1984, από την ηλικία των 28 ετών. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, άρχισε να βοηθά τον πατέρα του στο κατάστημα με αντίκες που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950. Εδώ, χρησιμοποίησε τις γνώσεις του για να ξεκινήσει την αναπαλαίωση επίπλων στο πίσω μέρος του καταστήματος. Μετά που απεβίωςε ο πατέρας του, συνέχισε να πουλά και να αναπαλαιώνει αντίκες στο τρίτο και τελευταίο κατάστημα, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα. Αναγκάστηκε πρόσφατα να κλείσει το κατάστημα και εργαστήρι, αλλά ο Μάικος συνεχίζει την τέχνη του από το σπίτι.