Ο Πάνος Κυπαρίσσης αναφέρει για τη δουλειά του καλλιτέχνη:

''Η ανθρώπινη μορφή, η ιερότητα. Αυτή που ζει και εξαντλεί τη καμπύλη φωτός που της ανήκει και μνημειώνεται στο καμβά σε μια χρονική στιγμή στον αδιάφορο συμπαντικό χρόνο.
Η αναμέτρηση του δημιουργού με το φως και το χρώμα, ειδικά με το Ελλαδικό σκληρό φως, δεν είναι προφανής όταν η αγωνία της αναζήτησης του κόσμου εκκινεί κυρίως από το «μέσα πλούτος» κατά τον ποιητή, ώστε να κορυφωθεί η πρόθεσή του.

Ο Νίκος Βουλγαρέλης, εξοικειωμένος στέρεα με το μύθο και τις πλαστικές του αναζητήσεις μεταρσιώνεται σε αυστηρή ζωγραφική οντότητα με καθαρά περιγράμματα και βλέμμα που κοιτάζει προς την εν δυνάμει παράδοση.
Σ’ αυτήν την επί αιώνες κρατούσα γλώσσα που ανακαινίζεται από τον κάθε δημιουργό ο Νίκος Βουλγαρέλης ξαναμιλά με το χώρο και τον κόσμο με δυσεύρετο ήθος, μεταφράζοντας τα οπτικά και νοητικά ερεθίσματα σε φωτεινά χρωματικά πεδία με τόλμη και λογισμό.

Τώρα που κατεβαίνει η νύχτα, που χάνουν όλα τη γεύση τους σε μια Βαβέλ που όλα συμβαίνουν στο περιτύλιγμα ο Βουλγαρέλης αντιστέκεται.

Στο αινιγματικό βασίλειο της ζωγραφικής καταθέτει με σύνεση τη δική του αγωνία στο ναό της τέχνης του, πλάθοντας αθόρυβα μια σεμνή εικαστική γλώσσα, σκοπεύοντας σε μια έντιμη και καθαρή συνομιλία με τους αποδέκτες του''.