Ο Χρήστος Μίχλης γεννήθηκε το 1980 στη Λεμεσό, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, με καθηγητές τους Ζαχαρία Αρβανίτη και Άγγελο Αντωνόπουλο, αποφοιτώντας το 2007 με άριστα. Έκτοτε αφοσιώθηκε αποκλειστικά με την ζωγραφική, έχοντας λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Κύπρο.
Η ενασχόλησή του με την ζωγραφική ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια, μεγαλώνοντας σ΄ένα σπίτι όπου τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα ήταν αρκετά, αφού ο πατέρας του Πάμπος Μίχλης, είναι επίσης ζωγράφος και κεραμίστας.
Η απόφαση του να ασχοληθεί επαγγελματικά με την ζωγραφική ήταν για τον ίδιο μια αυθόρμητη επιλογή. Όταν στα 18 του χρόνια κρίθηκε να επιλέξει τι σπουδές θα ακολουθήσει ,«δεν το σκέφτηκε καθόλου» και έτσι ξεκίνησε την προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις της Α.Σ.Κ.Τ. όπου με επιτυχία εισήχθηκε το 2001.
Ο Χ. Μίχλης αναφέρει ότι τα φοιτητικά χρόνια δεν ήταν εύκολα. «Από τη μία στη Σχολή υπήρχε η ελευθερία όσον αφορά τη ζωγραφική, από την άλλη οι καθηγητές είχαν αρκετές απαιτήσεις από τους σπουδαστές.»
Η μεγαλύτερη όμως δυσκολία που χρειάζεται να αντιμετωπίσει ένας ζωγράφος, είναι οι ατελείωτες ώρες που χρειάζεται να περάσει , μόνος, στο εργαστήρι, για να παράξει έργα με επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν είναι άλλο από το να εκφράσει αυτά που βιώνει και παρατηρεί καθημερινά με ένα τρόπο φυσικό.
Πηγές έμπνευσης του, αποτέλεσαν έργα άλλων καλλιτεχνών όπως: Francis Bacon, Lucian Freud, Rodin, Jacomenti, Γιώργος Ρόρρης, κοινό σημείο των οποίων υπήρξε η μη ρεαλιστική αλλά παραστατική τέχνη.
Ο Χ.Μίχλης ζωγραφίζει ανθρώπινες φιγούρες, τοποθετημένες σε εσωτερικούς χώρους με έντονες αντιθέσεις. Η επιλογή του θέματος, αλλά και των χώρων και χρωμάτων δεν είναι σκόπιμη. Ο ίδιος αναφέρει πως είναι μια επιλογή ασυνείδητη και εδώ κρύβεται το ενδιαφέρον της ζωγραφικής.
Οι πίνακες του, αδιαμφισβήτητα κρύβουν πάρα πολλά, αλλά αυτό είναι κάτι που και ο ίδιος ακόμη εξερευνά, γι αυτο και στην ερώτηση «Πώς θα περιέγραφες τα έργα σου», η απάντηση ήταν αρκετά υποσχόμενη «Δεν θα τα περιέγραφα ποτέ. Ο,τι έχουν να πουν τα έργα μου, το λένε από μόνα τους»